(Nieuw) erkend Ras

BOYKIN SPANIEL

DZo op het eerste gezicht doet de Boykin Spaniel denken aan een Field Spaniel of een Amerikaanse Water Spaniel. De Boykin heeft echter een eigen geschiedenis, waarbij we kunnen aannemen dat het ras tot stand is gekomen dankzij kruisingen tussen de eerste Boykin, de voornoemde Spaniels en de Chesapeake Bay Retriever. Op één van mijn vakanties (1997) in de Zuidelijke Staten van Amerika maak ik kennis met de Boykin Spaniel door een bezoek te brengen aan fokkers. De geschiedenis van de Boykin is nauw verweven met de staat South Carolina. Fokkers en liefhebbers spreken over “The dog that does’nt rock the boat”. Dat heeft twee betekenissen: de boot doen schommelen is de letterlijke vertaling en figuurlijk betekent het iets in de war sturen, onrust zaaien. In beide betekenissen iets dat een jachthond nou juist niet moet doen. Op dat moment heeft de American Kennel Club (AKC) het ras nog niet volledig erkend, maar worden de honden wel geregistreerd in de Foundation Stock Service (FSS). De fokkers en eigenaren die wij spreken blijken geen voorstanders te zijn van een erkenning. Omdat – zo zeggen ze – met de erkenning ook de nutteloze verfraaiingen worden binnengehaald. Langere nekken, een meer uitgrijpend gangwerk, meer glamour en meer haar. Tientallen jachthondenrassen lijden onder deze ‘stroomlijning’, waarbij de Engelse Springer Spaniel met stip op één staat. De erkenning zou, aldus de tegenstanders, de ondergang van het ras als werkhond betekenen. Echter, precies 12 jaar na mijn bezoek, in 2009, wordt het ras erkend door de AKC. De Boykin Spaniel is daarmee een van de weinige hondenrassen die volledig is ontwikkeld in het twintigste-eeuwse Amerika. De herkomst van de naam Boykin is tweeledig. Het is de achternaam van een van de oudste en meest verspreide families in South Carolina en de naam van een gehucht in Kershaw County, eveneens in South Carolina. Het gehucht Boykin is genoemd naar de familie William Boykin, die zich hier met hun bloedverwanten in 1755 vestigt.